Διανύουμε ήδη τον έκτο χρόνο της Συριακής κρίσης η οποία ξεκίνησε το Μάρτιο του 2011 με τη εξέγερση αντικαθεστωτικών ομάδων, σημείο αναφοράς των οποίων ήταν η ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ και η επιβολή του Σουνιτικού δόγματος. Η εξέγερση αυτή που επεδίωκε αρχικά πολιτικές μεταρρυθμίσεις δεν άργησε να οδηγήσει σε μακροχρόνιο σεκταριστικό εμφύλιο μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν πέρα απ' τις Συριακές παρατάξεις ενεπλάκησαν περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις.
Είναι γεγονός πως οι ΗΠΑ και ο δυτικός κόσμος θεώρησαν ότι τα συμφέροντα τους πλήττονται απ' το μπααθικό καθεστώς, ενώ και το Ισραήλ είχε καταλήξει πως η πτώση του Άσαντ είναι προς όφελός του, διότι θα επέφερε την κατάρρευση του μεσαίου πόλου του απειλητικού σιιτικού άξονα Ιράν-Συρία-Χεζμπολά. Αμερική και Ευρώπη τάχθηκαν υπέρ των αντιφρονούντων και ενίσχυσαν αντικαθεστωτικά κινήματα τα οποία οδηγήθηκαν σε πολλαπλούς πολέμους που δεν είχαν πλέον καμία σχέση με τα αρχικά αιτήματα του Συριακού λαού. Η κατάσταση πλήρους ανομίας και αστάθειας που δημιουργήθηκε και συνέβαλε στη γέννηση και ανεξέλεγκτη απειλή του ISIS έφερε σε δυσμενή θέση τις ΗΠΑ και τα δυτικά κράτη που συνέπλεαν με τη στάση της και επέβαλε την αλλαγή της στρατηγικής τους και τη δραστηριοποίησή τους στη μάχη κατά του Ισλαμικού κράτους, όχι και με τόσο ενθαρρυντικά αποτελέσματα ωστόσο. Η Τουρκία απ' την πλευρά της παρά τη φαινομενική ουδέτερη στάση της αρχικά, έβλεπε με συμπάθεια τη δημιουργία του Ισλαμικού κράτους το οποίο τροφοδοτούσε και υπέθαλπε. Παρά τις αμερικανικές πιέσεις για διεύρυνση της συνεργασίας τους και συστράτευση κατά του ISIS η Τουρκία δείχνει το ηγεμονικό της πρόσωπο μη διαχωρίζοντας ξεκάθαρα τη θέση της απέναντι στους ισλαμιστές και βάλλοντας κατά κουρδικών στόχων. Η Ρωσία που παραδοσιακά είχε καλές σχέσεις με τη Συρία εκμεταλλεύτηκε το περιφερειακό χάος που προκλήθηκε προκειμένου να αποτελέσει μοχλό επιρροής, να αποκτήσει θέση ισχύος έναντι των άλλων δυνάμεων και ισχυρά ερείσματα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Η παρέμβαση της Ρωσίας στη Συρία υπό το πρίσμα του αγώνα κατά των ακραίων εξτρεμιστών και της στήριξης του υπάρχοντος καθεστώτος ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για την αναμόρφωση του γοήτρου της ως παγκόσμιας δύναμης και την αναβάθμιση του διεθνούς κύρους της που είχε πληγεί μετά την εμπλοκή της στο θέμα της Ουκρανίας.
Είναι φανερό λοιπόν ότι στη Συρία διακυβεύονται πολύ περισσότερα απ' την εξουδετέρωση των φανατικών ισλαμιστών καθώς ο φόβος της τρομοκρατίας, η γεωπολιτική αστάθεια που απορρέει απ' την παρουσία του ISIS και η διαιώνιση των συγκρούσεων συμφέρει κάθε υπερδύναμη που αποσκοπεί στην επίδειξη της στρατιωτικής της ισχύς και στην επέκταση των οικονομικών της συμφερόντων.Ειδικότερα, εκτός απ' τα πετρέλαια και τον ορυκτό πλούτο που αποτελούν σταθερό δέλεαρ της Δύσης στη Μέση Ανατολή αυτή η συνεχιζόμενη εμπόλεμη κατάσταση αποφέρει σημαντικά κέρδη στις πολεμικές βιομηχανίες και ευνοεί κάθε είδους λαθρεμπόριο.
Τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα ενισχύουν την πολυπλοκότητα του πολέμου στη Συρία δημιουργώντας ένα σκηνικό τραγωδίας και απόλυτου αδιεξόδου με επιπτώσεις όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και γενικότερα στον παγκόσμιο χάρτη. Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με το προσφυγικό ζήτημα, άμεσο απότοκο της συριακής κρίσης. Προσφυγικές ροές μεταβαίνουν μέσω της Τουρκίας στις ακτές των ελληνικών νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.Άνθρωποι ανέστιοι με μοναδική ελπίδα το πέρασμα στην Ευρωπαϊκή "γη της Επαγγελίας" εγκλωβίζονται τελικά στην Ελλάδα η οποία δεδομένης της σημερινής της κατάστασης αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του συνεχώς αυξανόμενου όγκου των μεταναστών.
Καταλήγοντας, είναι κάτι παραπάνω από επείγουσα η ανάγκη να επέλθει μια βιώσιμη λύση απ' τη διεθνή κοινότητα ώστε να αποκατασταθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή και να δοθεί μια διέξοδος στην πολυαίμακτη τραγωδία του συριακού λαού. Η Ευρώπη παρακολουθεί αμήχανη ενώ οι Έλληνες καθημερινά γίνονται μάρτυρες της χειρότερης προσφυγικής κρίσης μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό και ως τέτοιο πρέπει να κατανοηθεί και να αντιμετωπιστεί διαφορετικά κινδυνεύει και η συνοχή της Ευρώπης.
Προφυλένια Κανελλοπούλου
Φοιτήτρια Νομικής Κομοτηνής
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή