ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΜΟΣ!

Μπαίνοντας σε μια από τις τρεις νομικές σχολές της Ελλάδας, απορείς για το εάν έχεις μπει σε ΑΕΙ ή σε σχολή θηλέων! Μπαίνοντας όμως στα δικαστήριατης Ελληνικής επικράτειας αμέσως νιώθεις φαλλοκρατισμό να επικρατεί. Κολλαρισμένα πουκαμισά και σιδερωμένα κουστούμια, μυρωδιά after shave και αντρικές φωνές στις δικαστικές αίθουσες. Κουβέντες με θέμα τα αθλητικά δρώμενα και την πολιτική επικρατούν στα προαύλια των δικαστηρίων.

Τι συμβαίνει ρε κορίτσια και μετά το πτυχίο χάνεστε;

Μπορντό, μαύρες, μπλε και γκρι γραβάτες όπου βρεθείς και όπου σταθείς.

Δύσκολα βλέπεις γυναίκες δικηγόρους να δικάζουν εκτός Αθηνών, δύσκολα τις βλέπεις άνω των τριάντα πέντε ετών να τρέχουν στα ειρηνοδικεία και στα εφετεία, μονό νεαρές ασκούμενες βλέπεις να τρέχουν πέρα δώθε.

Το ερώτημα που δημιουργείται λοιπόν είναι: τι κάνει τις νέες δικηγόρους να χάνονται από τα δικαστικά έδρανα;

Αφού λοιπόν σαν καλή αρθογράφος έκανα γκάλοπ και ρώτησα πολλές νέες δικηγόρους και πρώην δικηγορίνες και νυν συζύγους δικηγορών η απλώς συζύγους, έλαβα τις παρακάτω εξηγήσεις:

Είναι ωραία η φοιτητική ζωή. Χαίρομαι που την έζησα και επίσης χαίρομαι που έκανα την άσκησή μου αλλά μετά από κάποια χρόνια θα δεις και εσύ σαν Συμεώνα, πως θα θες δική σου οικογένεια και, πίστεψε με, δικηγορία και σπίτι δεν συνδυάζονται αγάπη μου.

Είπε η Μάρθα, ετών 34.

Ο λόγος που δεν συνέχισα την μάχιμη δικηγορία ήταν επειδή οι περισσότεροι νεοέλληνες δεν εμπιστεύονται μια γυναίκα για να του διεκπεραιώσει τις νομικές εκκρεμότητές τους, συνεπώς δεν υπάρχει δουλειά. Δεν ξέρω αν φταίνε τα οιστρογόνα μας ή ο μισογυνισμός και αναγκαζόμαστε να αποχωρούμε από την δικαστική αυλαία σιωπηλά.

Είπε η Ελένη, ετών 29.

Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ασκήσω το οποιοδήποτε επάγγελμα, εκτός από αυτό του δικηγόρου. Οι πιο λυσσασμένοι σεξουαλικά άντρες δεν είναι αυτοί που δουλεύουν στα καράβια, ούτε οι φυλακισμένοι μα οι δικηγόροι εργοδότες και συνεργάτες, αυτό το έμαθα καλά όταν έκανα άσκηση, από το αφεντικό μου στο γραφείο μέχρι τα λιγούρια που μετά τα δικαστήρια κάθονται στην Δεληγιάννη.

Είπε η Ζωή, ετών 31.

Όταν τέλειωσα την νομική η οικογένεια μου πρότεινε να γίνω δικαστής ή διπλωμάτης, δεν γίνεται να είσαι γυναίκα και δικηγόρος. Υπάρχει πολύ τρέξιμο, πολύ σωματική και πνευματική κόπωση, δεν είναι εύκολο να κάνεις οικογένεια, αν θες την γνώμη μου η νομική είναι ένα δυνατό ΑΕΙ αλλά η ζωή της γυναίκας δικηγόρου είναι δύσκολη.

Είπε η Δήμητρα, 40 ετών.

Το συμπέρασμα που έβγαλα μιλώντας με αυτές τις γυναίκες ήταν το εξής:

Για κάποιον ή μάλλον για κάποιους λόγους ο νομικός κλάδος – για να μην πω όλη η κοινωνία – μαστίζεται από έντονο σεξισμό. Όλα αρχίζουν από την οικογένεια που αποθαρρύνει την νέα δικηγόρο, ασκούμενη ή φοιτήτρια να εργαστεί επακριβώς πάνω στον τομέα των σπουδών της λόγω του φύλλου της, μιας και είθισται ο ανήρ να θεωρείται πιο δυνατός σωματικά και όχι μόνο, να θεωρείται ικανός να φέρει εις πέρας τόσο τις εργασιακές του υποχρεώσεις, όσο και τις οικογενειακές, ενώ η κακομοίρα, η ταπεινή γυνή δεν έχει τέτοια δυνατότητα, η προσοχή της πρέπει να είναι στραμμένη στην κατσαρόλα και στα φασολάκια της. Η ερώτηση μου κάπου εδώ λοιπόν είναι, ποιος σας είπε ρε κορίτσια να ακούτε πάντα την μάνα σας; Ήταν άλλες οι εποχές που η χαρά της γυναίκας ήταν η σκούπα και η σφουγγαρίστρα της! Ενώ το θέμα της σωστής δομής της οικογένειας δεν νομίζω πως βασίζεται στις εργατοώρες αλλά στον ίδιο τον άνθρωπο.

Εν συνεχεία, η κοινωνία μας – πάντα με τις ευλογιές της πλειονότητας του γυναικείου φύλλου – έχει αναπτύξει βαθιά στην συνείδηση μας την εντύπωση πως οι γυναίκες εργαζόμενες είναι λιγότερο αποδοτικές στην εργασία τους από τους άντρες! Ενώ σε έρευνα που έγινε – εναντία σε κάθε σεξιστική και κοινωνική προσδοκία – για λογαριασμό της τεχνολογικής εταιρείας 3M έδειξε ότι οι γυναίκες δουλεύουν πιο πολύ από τους άντρες και είναι περισσότερο πιθανό να μείνουν παραπάνω στο γραφείο τους προκειμένου να ολοκληρώσουν μια δουλειά συγκριτικά με τους άντρες. Οι άντρες από την άλλη, χάνουν εύκολα τη συγκέντρωσή τους και περιπλανιούνται στους χώρους. Στην έρευνα συμμετείχαν 274 εργαζόμενοι (γυναίκες σε ποσοστό 53% και άντρες 47%) από διάφορα γραφεία εταιρειών στις ΗΠΑ. Στα δοκιμαστικά 10λεπτα, οι γυναίκες εργάζονταν 4,9 λεπτά ενώ οι άντρες 4,3 γράφει η MailOnline. Όταν έβρισκαν ευκαιρία να «την κάνουν» οι γυναίκες την άρπαζαν σε ποσοστό 38% ενώ οι άντρες σε ποσοστό …52%! Όταν ο ερευνητής και ο εργαζόμενος «υπό παρακολούθηση» ήταν θηλυκού γένους ο μέσος όρος εργασίας ήταν 4 λεπτά, ενώ όταν ήταν αρσενικού γένους 3,6. Όταν όμως ο ερευνητής ήταν γυναίκα και ο εργαζόμενος άντρας ο μέσος χρόνος εργασίας έπεφτε στα …2,8 λεπτά το δεκάλεπτο, και ναι οι γυναίκες είναι πιο σκληρά εργαζόμενες από τους άντρες αποδεδειγμένα.

Ένα ακόμα γεγονός που συμβάλει στο να μην προτιμούν την δικηγορία αρκετές γυναίκες, σχετίζεται με το ότι συχνά πυκνά πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης – κάπου εδώ καταλαβαίνουμε όλοι γιατί χάνονται οι ασκούμενες μετά την άσκηση τους – δεν είναι ούτε μια, ούτε δυο οι γυναίκες που εργάζονταν σε δικηγορικά γραφεία και παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά κατά την διάρκεια της άσκησης τους ή συνεργασίας τους με κάποιον δικηγόρο. Πιο συγκεκριμένα από δέκα νέες δικηγόρους που ρωτήθηκαν εάν έχουν παρενοχληθεί σεξουαλικά στον χώρο εργασίας τους από εργοδότη η συνάδελφο τους μάθαμε πως επτά στις δέκα έχουν παρενοχληθεί σεξουαλικά είτε λεκτικά, είτε μέσω χειρονομιών που τις έφεραν σε δύσκολη θέση. Δύο στις δέκα δήλωσαν πως τις έχουν φλερτάρει σε επιτρεπτά όρια μέσα στο εργασιακό τους περιβάλλον, ενώ μόλις μια στις δέκα είπε πως δεν είχε παραπόνα από τον εργοδότη της και τους συναδέλφους της.

Σοκαριστικά τα ποσοστά έτσι;

Τα συμπεράσματα καλοί μου αναγνώστες είναι μόνο δικά σας! Όσο για την προσωπική μου γνώμη, θα μιλήσω αρχικά ως φοιτήτρια και εν συνεχεία ως εργαζομένη. Ως φοιτήτρια της νομικής Αθηνών μπορώ να πω πως το πρόγραμμα σπουδών του νέου νομικάριου είναι παρά πολύ βαρύ και απαιτεί χρόνο και κόπο που είναι πολύ κρίμα να πετιέται στα σκουπίδια από τα κορίτσια της σχολής μετά το περάς του βασικού κύκλου των σπουδών και της πρακτικής του νέου δικηγόρου. Τώρα σχετικά με τον χώρο εργασίας και έχοντας ήδη αποχωρίσει από ένα δικηγορικό γραφείο λόγω σεξουαλικής παρενόχλησης έχω να πω πως καμία γραβάτα και καμία γόβα δεν πρέπει να σας κόβει τα όνειρα.

Οι κόποι μας δεν πρέπει να πηγαίνουν ποτέ χαμένοι και τα όπλα δεν πρέπει να παραδίδονται ποτέ, για κανέναν λόγο!

Της Συμεώνας Χατζίρη