ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΣΕ S-LAW MOTION;

                                 

    

Τι σημαίνει λοιπόν για κάποιον το να δικηγορεί σε ένα μικρό μέρος και δη σε ένα νησί? Οι συνάδελφοι Αθηνών με «ζηλεύουν» για τους αργούς ρυθμούς, το ελαστικό ωράριο, την ανεξαρτησία μου, τα παχουλά μερίσματα και τον άπλετο χρόνο για καφέ στην παραλία. Σίγουρα τα ζούμε και αυτά, αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα. Κυρίως τι να προσδοκά o νέος συνάδελφος που σκέφτεται να ανοίξει δικηγορικό γραφείο σε νησί; Ας τα δούμε με την σειρά.

Άσκηση.

Πονεμένη ιστορία, γι’ αυτό δεν θα αναλωθώ πολύ σε αυτό το κομμάτι. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι είναι καλύτερο για έναν εν δυνάμει δικηγόρο. Να δουλεύει κανονικό 8ωρο++ στην Αθήνα, να τρέχεις ολημερίς για 300- 400 ευρώ αμοιβή ή να είναι αραχτός στο νησί - να υπάρχουν βδομάδες που να μην σε έχει ενοχλήσει το υποτιθέμενο αφεντικό σου να κάνεις κάτι με το σκεπτικό ότι αν σου ζητήσει να τον εξυπηρετήσεις θα πρέπει να σε πληρώσει κιόλας, άρα να μην εισπράττεις ούτε ευρώ. Στην ουσία ακολουθείς τον δικηγόρο κατά πόδας μπας και μάθεις τίποτα, αλλιώς δεν πρόκειται να σου δώσει σημασία.

Συνεργασίες.

Εδώ δεν υπάρχουν συνεργασίες, ούτε μεγάλα δικηγορικά γραφεία, αλλά ο καθένας είναι κύριος του εαυτού του. Τελειώνει την άσκηση του και ανοίγει το γραφείο του. Αυτό φυσικά έχει πολλά θετικά. Ξέρεις πως ότι χρήματα βγάλεις σου ανήκουν. Επιπλέον, δεν έχεις κάποιον απο πάνω σου να σε πιέζει ή να σου επιβάλλεται.  Έχεις την επιλογή να φέρεις εις πέρας την εργασία σου όποια μέρα και ώρα θέλεις ή και να λείψεις χωρίς την άδεια κανενός.  Η γνώμη μου όμως είναι ότι θα υπήρχε όφελος αν κάποια δικηγορικά γραφεία συνεργάζονταν έτσι ώστε όταν ο πελάτης έρθει σε εσένα και δεν ασχολείσαι με το αντικείμενο της υπόθεσης, να την δώσεις στον συνεργάτη σου. Έτσι κρατάς τον πελάτη στο γραφείο σου, και παράλληλα βοηθάς τον συνεργάτη σου. Επιπλέον μοιράζεσαι και τα έξοδα που προκύπτουν απο μία συστέγαση χωρίς το μόνιμο άγχος του ότι τα έξοδα τρέχουν και τα έσοδα μένουν στάσιμα. Μια τέτοια συνεργασία θα βοηθούσε πολύ τους νέους δικηγόρους στο ξεκίνημα τους, μιας και με την άσκηση έχουν πάρει μια πολύ μικρή – για να μην πούμε καθόλου – γεύση της δικηγορίας στην πράξη.

Μέρισμα.

Πλέον έχει μειωθεί αισθητά εν συγκρίσει με προηγούμενα χρόνια – τα οποία δυστυχώς δεν έζησα αλλά τα άκουσα από ιστορίες άλλων συναδέλφων.  Σίγουρα βέβαια είναι πιο ανεβασμένο απο αυτό των μεγάλων πόλεων, αλλά προτού παραπονεθείτε σκεφτείτε ότι εδώ η παράσταση του Ειρηνοδικείου κοστίζει 10 ευρώ, του Πρωτοδικείου 17 και οι κρατήσεις του συλλόγου στα γραμμάτια αγγίζουν το 21%. Α! και για να συμμετάσχει στις εξετάσεις των δικηγόρων ο υποψήφιος πληρώνει το ευτελές παράβολο των 150 ευρώ. Κάντε τους υπολογισμούς σας και πείτε μου και μένα ποιος είναι ο κερδισμένος της υπόθεσης.

Συνθήκες Δικηγορίας.

Ας μπούμε τώρα στο ψητό.  Εδώ υπάρχουν πολλά θετικά. Η διαδικασία κατάθεσης είναι πολύ απλή, σχεδόν γελοία. Μέσα σε 15 λεπτά έχει τελειώσει κανείς. Ούτε νουμεράκια, ούτε ουρά, τίποτα.  Και οι ημερομηνίες δικάσιμου σύντομες, δεν το συζητώ. Η αίθουσα είναι μια, μην στεναχωριέστε δεν πρόκειται να χαθείτε, ούτε να φοβάστε ότι ενώ δικάζετε μπορεί η άλλη υπόθεση σας να δικαστεί και να μην προλάβετε. Ακόμα θυμάμαι το γέλιο της γραμματέας στο Πρωτοδικείο όταν συνάδελφος εξ Αθηνών τηλεφώνησε να ρωτήσει αν είχε καλέσει στο τμήμα διαθηκών.  Ήταν  μόνη της σε ένα γραφείο…… Άρα ναι οι ρυθμοί εδώ είναι χαλαροί. Αν έπρεπε να αναφέρω ένα αρνητικό είναι πως μάλλον οι αναβολές εδώ δίνονται πιο εύκολα. Αλλά είναι αρνητικό αυτό;

Εξυπηρετήσεις.

Δεν ξέρω πως είναι στον τομέα αυτόν στην Αθήνα. Εικάζω ότι δεν είναι σύνηθες μιας και δεν θα ναι εύκολο να ζητήσεις σε συνάδελφο να πεταχτεί στην Ευελπίδων να σου πάρει αναβολή. Έλα όμως που εδώ δεν είναι τίποτα το τρομερό. Και δώς του πάρε μου αυτήν την αναβολή διότι λείπω, πήγαινε στο Υπθ/κειο και κάνε μου αυτη την εξυπηρέτηση γιατί δεν προλαβαίνω και οπότε χρειαστείς κάτι απο μένα, εδώ είμαι. Μα γιατί ποτέ σε αυτήν την ζωή να μην χρειάζομαι τίποτα; Τι δεν κάνω καλά;

Κύκλος.

Δεν αναφέρομαι στο σχήμα αλλά στις γνωριμίες. Σίγουρα εδώ κάποιος δικτυώνεται ευκολότερα, ξεκινά με οικογένεια, συγγενείς, φίλους και πάει λέγοντας. Μέχρι που αναπόφευκτα ο κύκλος του ενός πέφτει πάνω στον κύκλο του άλλου. Σε ενα νησί με 20.000 κατοίκους και  35 δικηγόρους καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και σπάνια έχει κανένας τον προσωπικό του δικηγόρο. Συνήθως για να φτάσει σε εσένα τον νέο και άπειρο δικηγόρο ο πελάτης έχει περάσει πρώτα απο τρεις προηγούμενους, που είτε τους άφησε απλήρωτους γιατί θεώρησε ότι δεν έκαναν καλά την δουλειά τους είτε του φάνηκαν ακριβοί - άρα έχει την απαίτηση από σένα  να του ζητήσεις μικρότερη αμοιβή, διαφορετικά θα σου πει και γιατί να μην πάω στον άλλο που έχει και το όνομα (διότι εμείς κύριε έχουμε την χάρη απαντώ)- είτε πολύ απλά είναι το χούι του.

Προοπτικές Ανέλιξης.

Η απάντηση είναι προφανής. Αν κάποιος έχει μεγάλα όνειρα για τον εαυτό του, δεν θα ανοίξει γραφείο εδώ. Όχι πως και εδώ δεν υπάρχουν υποθέσεις με έντονο ποινικό ενδιαφέρον, αλλά δεν εμφανίζονται με την συχνότητα που συναντώνται στην Αθήνα. Εδώ επίσης σε αντίθεση με τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία δεν υπάρχει ειδίκευση σε έναν συγκεκριμένο τομέα για τον λόγο ότι αν αποφασίσετε να ειδικευτείτε μάλλον πως θα πεινάσετε. Ένεκα των χρημάτων λοιπόν θα ασχοληθείτε πολύ με τον γείτονα του πελάτη σας, διότι μονίμως θα κάνει κάτι που τον ενοχλεί.

Που καταλήγουμε λοιπόν; Τι προσδοκά τελικά ο νέος δικηγόρος; Μια ζωή σε slow motion ή μια ζωή γεμάτη emotion; Ο καθένας ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά και κάνει την επιλογή του. Και να μην του βγει, πάντα υπάρχουν περιθώρια αλλαγής.

Σοφία Ρώτα

Δικηγόρος Νάξου