Η ανοικτή διάθεση των δημοσίων δεδομένων με τον ν. 4305/2014

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου 4305/2014, «Ανοικτή διάθεση και περαιτέρω χρήση εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων του δημόσιου τομέα, τροποποίηση του ν. 3448/2006 (Α' 57), προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2013/37/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, περαιτέρω ενίσχυση της διαφάνειας, ρυθμίσεις θεμάτων Εισαγωγικού Διαγωνισμού Ε.Σ.Δ.Δ.Α. και άλλες διατάξεις.», (ΦΕΚ τ. Α' αρ. φ. 237/31.10.2014), «Αντικείμενο ρύθμισης των διατάξεων των άρθρων 1 έως 13 του παρόντος νόμου είναι η καθιέρωση της αρχής της ανοικτής διάθεσης και περαιτέρω χρήσης των εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων που βρίσκονται στην κατοχή των φορέων του δημόσιου τομέα, σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 4, ο καθορισμός όρων, προϋποθέσεων και τρόπων διευκόλυνσης για την υλοποίηση της και η προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2013/37/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου «για την τροποποίηση της Οδηγίας 2003/98/ΕΚ σχετικά με την περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα». Οι κείμενες διατάξεις για την πρόσβαση στα διοικητικά έγγραφα, καθώς και τις πληροφοριακές υποχρεώσεις των φορέων του δημοσίου τομέα, εξακολουθούν να ισχύουν, με την επιφύλαξη των ρυθμίσεων αυτού του νόμου.».

Σύμφωνα δε με την Αιτιολογική Έκθεση του ανωτέρω νόμου, «Η ανοικτή διάθεση των δηµοσίων δεδοµένων ενισχύει σηµαντικά τη διαφάνεια και τη λογοδοσία στο δηµόσιο, στο πλαίσιο της αρχής της φανερής δράσης της διοίκησης. Παράλληλα, µπορεί να οδηγήσει σε οικονοµικά οφέλη τόσο ευθέως από υπηρεσίες που αναπτύσσονται µε τα ανοικτά δεδοµένα όσο και από το εισόδηµα που δηµιουργούν οι νέες θέσεις απασχόλησης που δηµιουργούνται. Όπως έχει προσφυώς διατυπωθεί η πληροφορία είναι για τον ψηφιακό κόσµο, ό,τι το πετρέλαιο για τον αναλογικό…

Σηµαντική είναι και η µείωση κόστους από την αποδοτικότερη λειτουργία του συνόλου του δηµοσίων υπηρεσιών. Σήµερα, αρκετοί δηµόσιοι φορείς δεν έχουν πρόσβαση στα δεδοµένα που παράγουν ή συλλέγουν άλλοι φορείς του δηµοσίου. Για παράδειγµα η πρόσβαση σε γεωχωρικά δεδοµένα του κτηµατολογίου θα µπορούσε να διευκολύνει τη λειτουργία των υποθηκοφυλακείων ή των πολεοδοµιών, οδηγώντας σε σηµαντικές µειώσεις τόσο στο κόστος λειτουργίας τους όσο και στο κόστος διεκπεραίωσης των συναλλαγών από την πλευρά του πολίτη...

Παράλληλα, η ελεύθερη διάθεση δηµοσίων δεδοµένων µειώνει το κόστος συναλλαγής των πολιτών, µε το κράτος καθώς περισσότερα και καλύτερης ποιότητας δεδοµένα έχουν ως αποτέλεσµα πιο πληροφορηµένους πολίτες, και εποµένως οδηγούν σε µείωση του αριθµού των άκαρπων επισκέψεων σε δηµόσιες υπηρεσίες. Σηµαντική είναι επίσης η ενίσχυση του ανταγωνισµού και η µείωση του κόστους των υπηρεσιών που προσέφεραν ιδιωτικές επιχειρήσεις που προηγουµένως έπρεπε να προβούν σε χρονοβόρες διαδικασίες ή/και να καταβάλουν αντίτιµο για να αποκτήσουν δηµόσια δεδοµένα.».